|
|
Beste,
Mijn naam is Emilie Frei, ik ben masterstudent ‘Radio’ aan het RITCS in Brussel. Momenteel werk ik aan mijn masterproef, een audiodocumentaire over afasie. Dit deed ik naar aanleiding van mijn grootmoeder die zelf afasie heeft wat mij heel erg raakte aangezien ik voor haar diagnose niets wist over afasie.
Ik ben nu al enkele weken bezig met research en opnames en dit is het thema van mijn masterproef:
Hoe praten we nog als de taal verdwenen is?
Wanneer iemand door afasie zijn woorden kwijt raakt, ontstaat een zoektocht naar een nieuwe manier van communicatie. Het is een proces van een nieuwe taal te leren, een taal waar de woorden niet kloppen zoals we die ooit kenden. Communicatie wordt dan iets fundamenteel anders: een eigen taal, gebaseerd op blikken, gebaren, klanken of zelfs stilte. Wat verdwijnt er in zo’n situatie, en wat komt ervoor in de plaats? De ene leert de ander, die zijn woorden kwijt is, opnieuw kennen en begrijpen. Hoe ziet dit herontdekken er uit en hoe veel van die oude band blijft er overeind in deze zoektocht naar een nieuwe verbinding?
In mijn masterproef wil ik het dus hebben over de spanning tussen het verlangen iemand opnieuw te leren kennen en de geschiedenis die je met elkaar deelt. En laten horen dat communicatie altijd het uitgangspunt blijft, zelfs als de woorden verdwijnen.
Ik zou graag het geheel opentrekken en zowel mensen met afasie als hun naasten interviewen over dit onderwerp. En ik vroeg mij af of u toevallig mensen kent binnen de ‘Vereniging Afasie’ waaraan u denkt bij deze uitleg waar ik eventueel eens zou kunnen langs gaan voor een gesprek? Of dat mijn vraag via jullie eventueel bij een breder publiek zou kunnen terecht komen?
Het is een onderwerp dat mij nauw aan het hart ligt waarin ik werk met enorm veel respect en discretie. De opnames zijn ook enkel geluid en er zijn geen camera’s of beeld opnames.
Alvast erg bedankt om dit te bekijken.
Met vriendelijke groeten,
Emilie Frei
Mijn E-mail
[email protected]
Mijn naam is Emilie Frei, ik ben masterstudent ‘Radio’ aan het RITCS in Brussel. Momenteel werk ik aan mijn masterproef, een audiodocumentaire over afasie. Dit deed ik naar aanleiding van mijn grootmoeder die zelf afasie heeft wat mij heel erg raakte aangezien ik voor haar diagnose niets wist over afasie.
Ik ben nu al enkele weken bezig met research en opnames en dit is het thema van mijn masterproef:
Hoe praten we nog als de taal verdwenen is?
Wanneer iemand door afasie zijn woorden kwijt raakt, ontstaat een zoektocht naar een nieuwe manier van communicatie. Het is een proces van een nieuwe taal te leren, een taal waar de woorden niet kloppen zoals we die ooit kenden. Communicatie wordt dan iets fundamenteel anders: een eigen taal, gebaseerd op blikken, gebaren, klanken of zelfs stilte. Wat verdwijnt er in zo’n situatie, en wat komt ervoor in de plaats? De ene leert de ander, die zijn woorden kwijt is, opnieuw kennen en begrijpen. Hoe ziet dit herontdekken er uit en hoe veel van die oude band blijft er overeind in deze zoektocht naar een nieuwe verbinding?
In mijn masterproef wil ik het dus hebben over de spanning tussen het verlangen iemand opnieuw te leren kennen en de geschiedenis die je met elkaar deelt. En laten horen dat communicatie altijd het uitgangspunt blijft, zelfs als de woorden verdwijnen.
Ik zou graag het geheel opentrekken en zowel mensen met afasie als hun naasten interviewen over dit onderwerp. En ik vroeg mij af of u toevallig mensen kent binnen de ‘Vereniging Afasie’ waaraan u denkt bij deze uitleg waar ik eventueel eens zou kunnen langs gaan voor een gesprek? Of dat mijn vraag via jullie eventueel bij een breder publiek zou kunnen terecht komen?
Het is een onderwerp dat mij nauw aan het hart ligt waarin ik werk met enorm veel respect en discretie. De opnames zijn ook enkel geluid en er zijn geen camera’s of beeld opnames.
Alvast erg bedankt om dit te bekijken.
Met vriendelijke groeten,
Emilie Frei
Mijn E-mail
[email protected]